يادداشت پايگاه خبري تحليلي پيرغار؛

در ايام الله دهه ي فجر سال 1391 موج بيداري اسلامي انقلاب مردم مصر را پيروز کرد و پس از چند ماه در يک انتخابات کشوري دولت به محمدمرسي از جريان اخوان المسلمين رسيد که سه عامل مهم پيروزي اخوان المسلمين شامل: ماهيت اسلامي انقلاب مردم، انزجار و رنجيده شدن قشر روشنفکر و آگاه مصر از غرب زدگي و دوري از هويت بومي خود و بافت اسلامي غالب جامعه ي مصر مي باشد.

پس از برگزاري انتخابات و انتخاب محمد مرسي مهم ترين مشکل رئيس جمهور، کمبودهاي اقتصادي مصر به خاطر درگيري کشور به اعتراضات و انقلاب بود؛ از اين جهت محمد مرسي تمام تلاشش را براي رفع سايه بحران اقتصادي بر سر مردم مصر به کار بست.

اين روند به گونه اي بود که حتي سياست خارجي دولت مرسي بر اساس رفع کمبود هاي اقتصادي قرار گرفت؛ به عبارت ديگر مرسي به اين اميد که مشکلات اقتصادي مصر حل بشود، به خاطر جلب کمک هاي اقتصادي دست به دامن جريان سلفي خاورميانه (عربستان و امارات و ...) شد و به همين خاطر رويکرد انقلابي نسبت به فلسطين و مخالفت با قرار داد کمپ ديويد جاي خود را به رويکرد سلفي مرسي در حمايت بي دريغ از معارضه ي سلفي سوريه داد تا از اين طريق ثابت کند که از متحدين اصلي عربستان در منطقه است.

آمريکا نيز از جنبه ي جذب سرمايه گذاري هاي مالي خارجي مورد طمع مرسي واقع شد و اين امر باعث شد تا چرخش شديد بزرگان دولت اخوان المسلمين از آرمان هاي مردم انقلابي به اوج خود برسد؛ در واقع اخوان المسلمين با مشي سازشکارانه با اسرائيل، آرمان محوري «آزادي قدس» را به گوشه ي انزوا کشاند و دغدغه هاي فرهنگي و هويتي مردم و نخبگان در بيزاري از استعمارگري آمريکا را ناديده گرفت.

همچنان که مشکلات اقتصادي مردم مصر حل نشده بود، مردم همچنان انقلابي بودند و نظرسنجي هاي اخير نيز نشان مي دهد که درصد عمده ي مردم مصر توجه به مساله فلسطين را از اولويت هاي مصر مي داند  و رابطه با ايران را به سود خود ارزيابي مي کنند؛ اين در حالي بود که دولت مصر نسبت به سفرهاي رئيس جمهور ايران به مصر روند بي تفاوتي را در پيش گرفت.

با توجه به شرايط به وجود آمده جديد در مصر و تضادهاي آن با روحيه انقلابي مردم مصر، معترضين به سياست هاي مرسي دوباره به خيابان ها ريختند و تظاهراتي چند روزه را شکل دادند؛ ارتش نيز به بهانه ي اين اعتراضات دولت مرسي را لغو و او را برکنار کرد که موجب اعتراض خياباني هواداران مرسي شده است.

با توصيفي که از روند اعتراضات مصر بيان شد و شرايط و روحيات مردم مصر، جريان سياسي اخوان المسلمين بين دو گزينه مخير است: يا اينکه به اعتراضات خياباني خود ادامه بدهند و با واکنش مخالفين مرسي کشور را در آستانه ي جنگ داخلي، خشونت گرايي سلفي، و حضور سودجويانه ي سازمان هاي بين المللي و کشورهاي فرامنطقه اي بگردانند و يا اينکه شکست تلخ امروز را با تدبير و تحمل پشت سر بگذراند و مطالبات خود را در فضايي منطقي و قانوني پيگيري کند.

 با توجه به جايگاه مهمي که جريان اخوان المسلمين در جامعه مصر دارد و مي تواند با استفاده از تجربه هاي طولاني مدت خود در عرصه ي مبارزات سياسي، سهم عمده اي در پيگيري آرمان هاي اصيل اسلامي خود داشته باشد بدون شک جريان معتدل اخوان المسملين سهم قابل توجهي  را در هر دولتي که در مصر شکل بگيرد، کسب خواهد کرد.

اخوان المسلمين براي جبران روند افراطي خود (به گونه اي که تمام مخالفين را از دولت خود حذف کرد) بايد خود را پرچمدار مطالبات مردم انقلابي بداند و در برابر مشکلات زودگذر، از آرمان هاي انقلابي مردم کوتاه نيايد.

اخوان المسلمين بايد مردم را در اطراف شعارها و آرمان هاي انقلابي ملت مصر جمع و اقشار مختلف مردم مصر را با يکديگر متحد نمايد و بجاي معامله سياسي با دشمنان اسلام با تکيه بر توان داخلي به بهبود اوضاع مصر کمک کند، کاري که اگر مرسي انجام مي داد شايد از موفق ترين رئيس جمهورهاي جريان بيداري اسلامي مي شد.

زهرا هاشم زاده